De kracht van kwetsbaarheid: hoe mijn burn-out mij inspireert om anderen te begeleiden
Vorige week had ik het geluk om deel uit te maken van een prachtig verrassingsfeest voor de verjaardag van een van mijn beste vriendinnen. Als een van de eerste gasten zag ik hoe de feestzaal zich langzaam vulde met mensen tot het bruistte van leven. De meeste gezichten waren nieuw voor mij, en hoewel ik het leuk vind om nieuwe mensen te ontmoeten, brengt dat ook een zekere prikkel met zich mee. Na een tijdje raakte ik in gesprek met een ex-collega van mijn vriendin. Zoals vaak gebeurt in een eerste ontmoeting, kwam al snel de vraag: “Wat doe jij voor werk?”
Ik nam een diepe ademhaling, pauzeerde even om mijn gedachten te ordenen. Ook al ben ik nu al twee jaar zelfstandige en een jaar fulltime ondernemer, blijft het een spannende vraag. Waar begin ik? Hoe leg ik uit wat ik doe, bondig en duidelijk? Meestal vertel ik dat ik botanische workshops geef. Vaak knipperen mensen even met hun ogen om dit onverwachte antwoord te verwerken. Dan geef ik voorbeelden van mijn workshops: een gesloten terrarium maken, een kerstterrarium samenstellen, kokedama’s maken. Sommigen herkennen het woord 'terrarium', terwijl anderen nieuwsgierig vragen wat een kokedama is. Voor ik hun aandacht verlies, voeg ik snel toe dat ik sinds kort ook burn-outbegeleiding geef. De mate van hun interesse verraadt vaak of ze weten wat het is om een burn-out te hebben. Het blijft echter een gevoelig onderwerp dat niet iedereen durft aan te snijden.
Tijdens het feest vroeg de ex-collega me hoe ik op het idee kwam om workshops te geven. Zoals gewoonlijk vertelde ik kort over mijn eigen burn-out en hoe creatief bezig zijn, vooral met kamerplanten, me hielp om te herstellen. Ze keek me verbaasd aan en zei: “Wat mooi dat je zo open over je burn-out durft te praten. Niet iedereen doet dat zo gemakkelijk.” Dat raakte me even. Sinds ik zelfstandig ben, is het voor mij normaal geworden om open over mijn burn-out te praten. Het is zo’n belangrijk deel van mijn "why" dat ik het niet kan negeren. Ik dacht terug aan het begin van mijn burn-out, toen ik nog worstelde met de gedachte dat ik moest toegeven dat ook ik “gezwicht” was.
Op 31 december 2022 was 36,86% van de mensen in België arbeidsongeschikt door psychische stoornissen, waarvan 67,86% leed aan een depressie of burn-out. Dit betekent dat een kwart van de mensen in langdurige arbeidsongeschiktheid te maken had met burn-out of depressie. Ondanks dat burn-out steeds vaker voorkomt, hangt er nog steeds een stigma van zwakte of aanstellerij omheen. Niets is minder waar. Een studie gepubliceerd in het Journal of Personality (Stoeber & Damian, 2016) toont aan dat perfectionisten meer stress en burn-outklachten ervaren doordat ze constant hun prestaties evalueren. Een andere studie, gepubliceerd in Frontiers in Psychology (2019), wijst uit dat mensen met een sterk verantwoordelijkheidsgevoel, zoals managers, zorgverleners en leerkrachten, een verhoogd risico hebben op burn-out. Deze mensen voelen vaak dat ze nooit genoeg doen.
Voor mij klinken deze mensen allesbehalve zwak of als aanstellers. Ik bewonder hun werkethiek, hun gedrevenheid, hun passie en hun compassie. Het breekt mijn hart om te horen hoe zij zichzelf opofferen voor anderen, maar vergeten goed voor zichzelf te zorgen.
Het helpen van deze mensen is de kern van mijn “why”. Ik wil hen laten inzien dat ze het waard zijn om goed voor zichzelf te zorgen, hun grenzen te bewaken en zonder schuldgevoel te genieten van rust en ontspanning. Daarom wil ik vanaf januari 2025 Plantelies integreren als deel van Ruhe. Dit betekent dat ik met veel plezier groepsworkshops blijf geven, maar dat mijn focus zal liggen op het individueel begeleiden van mensen die zich overweldigd voelen door stress, burn-out en overprikkeling. Als eerste stap ben ik nu al op zoek naar vijf mensen die het gratis Ayu-traject van vijf sessies willen volgen.
Terwijl ik aan het einde van het feest nog even rondkeek, voelde ik dezelfde warmte die ik voelde toen ik binnenkwam. Maar nu, met de gesprekken en herinneringen in gedachten, wist ik zeker dat het delen van mijn verhaal en mijn “why” niet alleen voor mij belangrijk is, maar ook een brug slaat naar anderen. Zo hoop ik ook hen te inspireren om open te zijn, steun te zoeken, en te beseffen dat ze het verdienen om goed voor zichzelf te zorgen. Zoals dat feest me liet voelen: omringd, gezien, en met een gedeeld begrip – precies dat wil ik anderen bieden met Ruhe.
